Wat een jaar.

46. Dat is het aantal dagen dat het geleden is dat ik een nieuwe blogpost deze website opgooide. 46 dagen waarin ik mezelf beter heb leren kennen, en meer dan ooit bezig ben geweest met "Wie ben ik nu eigenlijk?", "Wat definieert mij?". En om de één of andere reden... wil ik dat hier ook neerpennen. Lees je even mee?

Ik denk dat ik 2016 als hét jaar mag bestempelen waarin ups en downs heel prominent in mijn leven aanwezig waren. Downs, want ik kon maar niet aarden in mijn master-richting, besloot kortstondig om het studentenleven achter me te laten en werk te zoeken, en besloot dan om toch maar verder te studeren, maar dan in een richting die me 100% zou liggen. Of dat ook zo is, weet ik maar in februari, maar ik heb er alvast goede hoop in.

Maar ook de ups waren talrijk in mijn leven. Ik ontdekte mijn passie: bodybuilding. Nooit van m'n leven, never, had ik gedacht dat dat iets voor mij zou zijn. Met de gewichten goochelen, mezelf elke dag weer uitdagen en ook mijn limieten opzoeken,... Mezelf tegenkomen, ja, dat was er ook zeker bij. Falen bij een bepaalde oefening en dan de week erna mezelf zo hard pushen dat ik er wel in slaagde.

De relatie met mijn ouders is dit jaar ook enorm versterkt. Ik had al een sterke band met hen, maar ik heb het gevoel dat, doordat ik mezelf echt heb leren kennen, dat ik nu pas hen ook beter leer kennen. Ja, pas na 22 jaar.

2016 was ook het jaar dat ik het beautybloggen vaarwel zei. Ja, ik heb zeker en vast de draad hier en daar terug opgenomen, maar me er echt terug volledig op toeleggen, dat is er niet van gekomen. Mensen veranderen, interesses veranderen, en bezigheden dus ook. Soms heb ik hier wel spijt van, wanneer ik bijvoorbeeld zie hoe goed de beauty-community het nu doet. Aan alle Nederlandstalige beautybloggers: dikke proficiat, want jullie helpen mee de Belgische blogwereld (die zeker mag gezien worden) mee op de kaart zetten.

2016 was ook het jaar waarin ik mijn grootouders steeds meer begon te missen. Vraag me niet waarom, ze zijn 10 en 11 jaar geleden overleden, maar hoe ouder ik word en hoe meer ik aan later denk, hoe meer dat die holte in mijn hart een holte blijft. Ik draag ze dan ook recent elke dag mee rond mijn nek.

En misschien kan ik ook zeggen dat ik 2016 kan bestempelen als het jaar waarin.... ik het geloof heb ontdekt. (Huh?). Ja. Ik heb altijd zoiets gehad van "Ik denk wel dat er iets is, maar vraag me niet wat.", en ik denk dat dat ook komt door de jongerencultuur. Het was nou eenmaal niet "cool" om te geloven, weet je wel? Terwijl ik denk dat dat iets is wat iedereen moet ontdekken en uitzoeken voor zichzelf. Zegt het je niet veel, dan is dat helemaal goed, en zegt het je wel iets, ontdek het dan.


2016 was een uiterst bewogen jaar. Een jaar waarin ik me vaak wat aan de depressieve kant heb gevoeld, maar dat heeft dan op zich ook weer positieve dingen teweeg gebracht. Wie dit ook leest: ontdek wie je bent, dat is zo belangrijk, én het is de enige manier om jezelf écht te leren kennen.

En nu? Geen idee. Ik denk dat, wanneer ik post op deze blog, het vanalles en nog wat kan zijn. Ik denk dat het vooral zal gaan over de jonge vrouw van nu. Wat ik voel, wat ik beleef, hoe ik de maatschappij ervaar, en hoe ik in het leven sta. Maatschappelijke onderwerpen die aan bod komen, actuele onderwerpen, dingen van vroeger. Stap je mee in dit nieuwe avontuur?