Healthy Days: Mijn sportverleden en mijn lichaam daarna.

De laatste tijd is het woordje "sport" toch wel iets wat heel erg veel terugkomt op deze blog. Ik had nooit verwacht dat ik er zo veel ging over gaan schrijven, maar ik laat gewoon uit mijn pen (of beter gezegd mijn toetsenbord) rollen wat ik op dat moment interessant vind. Ik heb wel degelijk een sportverleden, en daar vertel ik jullie vandaag iets meer over.

Tot de leeftijd van een jaar of 10 deed ik eigenlijk niet aan sport. Ja, die wekelijks verplichte sportlessen op school wel ja, maar veel stelde dat in die tijd nog niet voor. Ook, ik was nog maar een kind, moet een kind zo intensief aan sport doen?

Ik had een vriendinnetje in de lagere school die rond de leeftijd van 10 jaar begonnen was met paardrijden. Ze vroeg of ik niet een keertje mee wou, en aangezien ik altijd een echte dierenvriend ben geweest, besloot ik akkoord te gaan en de eerstvolgende keer eens een lesje mee te volgen. Dat moet me zo geïnteresseerd hebben dat ik niet veel later zelf begon met paardrijden. Wat startte met enkele lesjes, groeide uit tot meerdere lessen, groeide uit tot kampen,...

Na enkele jaren besloot ik genoeg te hebben van het manège gebeuren en wou ik een trapje naar omhoog klimmen. Dressuur lag me beter dan jumping dus ben ik ook die richting ingeslagen. Ik kreeg toen een eigen paard en de trainingen werden intensiever. Ja, trainingen, want iedereen die zegt dat paardrijden geen sport is, heeft het duidelijk nog nooit uitgeprobeerd.

Uiteindelijk heb ik een 8tal jaar deze sport met énorm veel liefde beoefend, uren en uren in de week, tot mijn paard een blessure kreeg en niet meer kon ingezet worden voor de sport.





Nu, het was natuurlijk uiterst jammer dat ik hiermee moest stoppen, maar ik had even geen rekening gehouden met de veranderingen die mijn lichaam zou ondergaan. Ik trainde heel wat uren in de week, dus mijn spieren werden ook aangesproken, en àl mijn spieren. Buikspieren waren er zeker en vast en ook de rest was goed onderhouden. Toen viel de sport weg, en al na enkele maanden was het zover hoor! Alles begon een beetje uit te "lubberen", je krijgt een rolletje hier en daar en je merkt ineens dat je helemaal niet meer zo fit bent en er niet meer zo fit uitziet als een tijdje geleden.

Ik denk ook dat het daarom is dat ik nu een beetje "hunker" naar een sportief lichaam, ik heb het namelijk al eens een keertje gehad. Het feit dat je het ene moment in elk kledingstuk past die je kan bedenken, en dat je het volgende moment moet springen en trekken om die jeansbroek toch maar over je achterwerk te krijgen, vond ik toch heel wat om te accepteren.


Na enkele losse flodders met de fitness op zoek naar dat lichaam van vroeger, heb ik dat opgegeven. Ik had toch het gevoel dat me dat nooit meer gelukken. Het feit dat ik voor mijn knie meer moest beginnen sporten was dus eigenlijk een geluk bij een ongeluk, want nu ga ik er weer helemaal tegenaan!



Ik denk dus dat het vooral mensen zijn met een sportverleden die "hunkeren" naar terug een sportief lijf. Natuurlijk zijn er ook niet-sporters die dat gevoel willen, maar zij hebben het misschien nog nooit écht gehad, of kennen het gevoel niet. Wat doet jou hunkeren naar een sportief lichaam?